Бага байхад уран зохиолын ном унших их дуртай байж билээ. Ямар ч билээ ном "Цас лавсан лавссаар" гэж эхэлсэн байж билээ. Үнэхээр гоё санагдаж байсаан. Өгүүллэг байсан санагдаж байна.
Харин яг одоо энэ л үгийг дотроо хэлээд жаргалтай гэгч нь сууж байна. 2008 оны 10-н сар. Миний бие хичээл ном хийж, интернет шагайж суусаар байгаад одоо л унтах гэж байна. Тэгээд порчкоо нээх гээд цонхоор харсан чинь гадаа цав цагаан болчихож. Ямар гоё юм бэ?
Ингээд өвөл бодлог байжээ...
Түрүү жилийн өвөл хүнд анх хайртай болж үзээд нисэх шахам гүйж байсан даа. харин одоо тэр минь миний найз залуу. Жаргалтай байхаас ч яахав. Нодлин өвөл даанч олигтой цас ороогүй болохоор миний хайрт "Нээх гоё малгайлсан цас орохгүйн байх даа?" гээ л байн байн ярьдаг байсан. Харин энэ намар өвлийн цас ороод эхэлчихлээ дээ.
хэхэ, харин дадлагад гардаг оюутан болоод лаг костюм юбка бэлдсэн чинь хүйтэрчдэг байна шд. Өнгөрсөөн!
Удахгүй шөнийн 1 цаг болох нь. Улаанбаатар ид нойрон дундаа дугжирч байна. Гадаа нэг ч хүн алга, цас лавсаад л... Өөдөөс харсан байшингуудын цонх бүгд харанхуй, цэв цэнгэг агаартай...
Цонхоор сайн харвал Кёкүшү цамхаг дээрээс гэрэлтдэг шиг гэрлүүд явж л байгаа байх да, эсвэл тэнгэр бүүдгэр, цас орж байгаа болохоор харагдахгүйн болуу? Миний сүүн зам байхгүй юу. хэхэ. Нэг орой найз залуутайгаа гадуур алхаж байгаад байрныхаа гадаа ирээд нээх сайхан од харж зогсов оо. Тэнгэрийн яг тэг дундуур нь нэг сүүмийсэн цагаан юм, ардуур нь одод анивчаад л байж байна. "Энэ чинь сүүн зам байхгүй юу, энэ цагаараад харагдаад байгаа нь баахан тоосонцорууд" гээд л хэлж дуусаагүй байсан чинь нөгөөх чинь хөдөлчдөг байгаа. Мангар эвгүй байдалд ороод хараад байсан чинь нөгөө хөдлөөд байдаг гэрлүүдийн нэг байсан байгаам даа, хэхэхэ. Яг л сүүн зам шиг харагдсан юм чинь. Ийм нэг сайхан онигоотой хүн дээ, би. kk.
За за, Монгол залуусаа сайхан амраарай! Би дэрээ тэврээд орондоо ороод унтлаа. :)
Сайхан дуу дуулаад юмуу, үлгэр яриад өгөх хүн хажууд минь байсан ч болоосой...